Dat vond ik een heel mooie omschrijving van wat er vaak gebeurd, in verschillende situaties, in verschillende heftigheden.
Vechten
Ik ben niet iemand die vecht, Ik heb zelfs een beetje angst voor geweld, maar de heftigste reactie van mijn potje dat overliep was toch een rechtse op iemands neus. Dat was eens, en daarna nooit meer. Dat was toen ik een kaar of 15 was denk ik. Ik zat op jazzballet, in de wedstrijdgroep. Ik was niet meer de slankste en daar wel mee bezig. We hadden pakjes, die lekker strak zaten en niets verhulden, en één van de meiden van die groep, waar ik toch al niet zo veel mee had, stond al de hele dag: "kijk eens wat ik dik ben, oh, wat heb ik een dikke kont in dit pakje, oh nee, ik ga echt niet het podium op zo." In de periode daarvoor viste ze ook heel vaak naar complimenten en wilde ze graag in de schijnwerpers staan, dus mijn "Potje" voor haar was redelijk vol. Ook was het een wedstrijd, dus spanningen, harde muziek, lichteffecten en hete kleedkamers, volgepropt met kakelende meiden. Toen ik in de kleedkamer reageerde met: "Ja inderdaad, je bent net een dik varken", wat natuurlijk niet heel netjes van mij was, reageerde ze heel boos en verontwaardigd. Dat was het moment dat mijn "potje" ontplofte en ik haar een beuk op haar neus gaf. Iedereen flabbergasted: "waar kwam dat opeens vandaan. ook veel mensen boos op mij, want het was wel een heel overtrokken reactie. Ja, op dat incident wel, maar het potje was wel al behoorlijk vol......
Kleinere explosies
Zo heftig als hier boven was het daarna nooit meer, maar het komt wel nog vaak voor dat ik opeens heel boos word om eigenlijk niks.
Een recenter voorbeeld was toen we van alles gepland hadden; we zouden ergens gaan lunchen, mijn moeder kwam langs en daarna gezellig de stad in. Maar het huis was een troep, dus voordat mijn moeder kwam moest er nog opgeruimd worden, iets waar ik echt een hekel aan heb, het was warm weer, het restaurant dat we bedacht hadden was vol en dus de stad in om te gaan lunchen. Ik liep al behoorlijk gespannen en toen er aangegeven werd dat we ook wel thuis een broodje konden eten, was dat de druppel. Ik werd echt heel boos. Iedereen valt stil en reageert beduusd. "Daar hoef je toch niet zo boos over te worden? Je reactie is echt wel overdreven" en dat maakt me dan nog bozer. En waarom? omdat ik op dat moment zelf ook niet weet waarom ik zo boos word, maar die emotie wel echt voel. Voor mij voelt het niet overdreven, maar kan er moeilijk over praten, omdat ik het zelf niet begrijp.
In de klas
In de klas gebeurd dit ook. Maar lang niet zo heftig als thuis of met vertrouwde mensen. In de ochtend start ik altijd vol goede voornemens. Ik beloon positieve dingen en negeer zoveel mogelijk negativiteit. Soms lukt dat, soms niet. Dan betrap ik me op het eind van de dag dat ik sta te mopperen, ook op kinderen die dat eigenlijk niet verdienen. Gelukkig herken ik dat bij mezelf en kan ik me meestal weer herpakken. Als het echt teveel wordt kan een collega even inspringen en kan ik even een time-out nemen. Ik vond (en eigenlijk nog wel, al wordt het minder) me daardoor een minder goede leerkracht dan collega's om me heen, jonge meiden die de hele dag vol energie voor de klas staan en op het eind van de dag nog energie hebben om een lolletje te maken met de kinderen of in de pauze mee te voetballen. Vaak denk ik dat ik mijn groep te kort doe, omdat ik dat niet in me heb. Inmiddels weet ik wel dat ik andere kwaliteiten heb, en ik krijg dagelijks, ja het mag eigenlijk niet in verband met corona, knuffels van de leerlingen. Dat maakt het dan weer goed. Maar soms wordt het me toch teveel, die twijfels aan mezelf, ook omdat, tot voor kort, niet begreep waarom ik niet zo kon zijn zoals mijn collega's.
Medicatie
Ik slik sinds twee maanden ritalin voor mijn ADD. Dit helpt ook om prikkels te nuanceren en dat mijn potje minder snel volloopt. Mijn voornemen om positief te blijven houd ik meestal vol. De kinderen merken het ook: : Juf je bent vrolijker de laatste tijd." Natuurlijk is het geen wondermiddel, en helpt het niet tegen alles, maar ik ben er blij mee en het levert me veel op. Blijere juf, blijere kinderen, nog meer knuffels.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten