Ik heb nog niet zo lang geleden de diagnose ASS en ADD gekregen. Nu zit ik midden in een proces om dit een plek in mijn leven te geven. Of eigenlijk.... te accepteren wie ik ben en te ontdekken hoe ik mijn leven meer balans kan geven.
Nu ik weet waarom ik altijd het gevoel heb gehad anders te zijn, er niet bij te horen, niet goed genoeg te zijn, waarom dingen altijd moeilijk voelen, geeft dat ergens rust, maar roept het ook veel nieuwe vragen, emoties en afwegingen op.
Ik was al wel erg bekend met autisme: mijn partner en zoon hebben beide ook de diagnose en in mijn werk als groepsleerkracht in het speciaal basisonderwijs heb ik er het nodige over geleerd en mee te maken (gehad). Ik wist wel wat het was, ook dat het stereotype Rainman erg erg achterhaald is en dat het een ontzettend breed spectrum is.
Maar nu ik zelf ook de diagnose heb merk ik dat veel mensen een mening of zelfs oordeel hebben over autisme. En dat vind ik lastig merk ik en daarom voel ik sterk de behoefte om als ervaringsdeskundige mijn verhaal te delen.
Wat ik steeds meer besef is dat ik het een drempel vind om mensen te vertellen dat ik ASS heb. Zeker op professioneel gebied, omdat ik de angst voel dat mensen, en vooral ouders van leerlingen me dan niet als een geschikte leerkracht voor hun kind zien. Omdat het toch vaak als een beperking wordt gezien, iemand die niets met emoties of gevoelens kan en die niet sociaal is. Ik vertel wel makkelijk dat ik de diagnose ADD heb. "Dan ben je druk in je hoofd, een beetje dromerig en chaotisch, maar ach, daar heb je pilletjes voor." Maar Autisme.... Daar kleeft nog steeds een heel negatief vooroordeel aan.
Deze zoektocht en dit proces wil ik graag delen. Het helpt om uit mijn hoofd te komen en mijn gedachten op te schrijven, om zo orde in de chaos aan te brengen. Ik kan het voor mezelf houden, maar door het via een blog te doen, hoop ik anderen mee te nemen in dit proces en misschien gesprekken op gang te brengen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten